Ridley Scott's Lost Dune: odsłonięcie 40-letniego scenariusza
W tym tygodniu przypada cztery dekady od czasu premiery Dune Davida Lyncha, flopu kasowego, który później kultywował oddany kult. Jest to wyraźne kontrast z niedawną adaptacją Denisa Villeneuve'a. Zaangażowanie Ridleya Scotta, poprzedzające Lynch, pozostaje w dużej mierze spowite tajemnicą - do teraz. Wykazał się 133-stronicowy szkic opuszczonej wydmy Scotta, napisany przez Rudy'ego Wurlitzera w październiku 1980 r., Oferując wgląd w drastycznie inną wizję.
Scott, świeżo po sukcesie Alien , odziedziczył scenariusz Franka Herberta, który był zarówno wierny, jak i kinematycznie nieporęczny. Wybrał garść scen, a następnie zlecił Wurlitzera na pełne przepisanie. Powstały scenariusz, podobnie jak Herbert i Villeneuve, został przewidziany jako pierwsza część sagi dwóch filmu.
Wurlitzer opisał projekt jako niezwykle trudny, stwierdzając, że struktura narracji pochłonęła więcej czasu niż faktyczne pisanie. Starał się uchwycić esencję książki, jednocześnie nasycając wyjątkową wrażliwość. Później Scott potwierdził jakość scenariusza, nazywając go „dość pieprzonym dobrem”.
Kilka czynników przyczyniło się do śmierci projektu, w tym osobisty żal Scotta, nieporozumienia lokalizacji, eskalacyjne obawy budżetowe i urok Blade Runner . Jednak kluczowym czynnikiem, jak ujawniono w arcydziełach w Disay - Duna Davida Lyncha , był brak powszechnego uznania na uniwersalnych zdjęciach.
Czy adaptacja Wurlitzera była niepowodzeniem filmowym, czy po prostu zbyt mrocznym i politycznie naładowanym za sukces głównego nurtu? Szczegółowa analiza skryptu pozwala czytelnikom tworzyć własne wnioski. Podczas gdy Wurlitzer i Scott odmówili komentarza, sam skrypt przemawia.
Ciemniejszy Paul Atreides
Skrypt rozpoczyna się sekwencją snów przedstawiającą apokaliptyczną wojnę, zapowiadając przeznaczenie Pawła. Charakterystyczna gęstość wizualna Scotta jest widoczna w opisach chaotycznego ruchu. Młody Paweł, 7-latek o długich blond włosach, jest daleki od przedstawienia Timothée Chalamet. Przechodzi próbę przez ból, litania przeciwko strachowi interccutowi z matką, pokazując ich więź psychiczną. Podczas gdy wersja Lyncha zawierała obrazy Burning Flesh, ten skrypt zachowuje to implikowane.
Ten Paweł wykazuje „dziką niewinność”, aktywnie przejmując kontrolę. Flash-forward przedstawia jego transformację w mistrza szermierza w wieku 21 lat, przewyższając nawet Duncana Idaho. Kontrastuje to z przedstawieniem Lyncha, w którym podatność Pawła zwiększa napięcie.
Śmierć cesarza i intryga polityczna
Skrypt wprowadza kluczowy punkt fabularny nieobecny w książce: śmierć cesarza. To wydarzenie, ujawnione podczas sceny przesiąkniętej deszczami poza zamkiem kaladanowym, służy jako katalizator następnego konfliktu. Pogrzeb cesarza, mistyczny spektakl, zawiera wypowiedzi zmarłego cesarza za pośrednictwem średniego, zapisującego Arrakis do Duke'a Leto. Późniejsza próba negocjowania produkcji przypraw Barona Harkonnena podkreśla centralny konflikt. Pojawia się linia niezwykle podobna do słynnej linii z wydmy Lyncha: „Kto kontroluje wydmę kontroluje przyprawę i kontroluje przyprawę kontroluje wszechświat”.
Nawigator gildii, istota zbitna przypraw, jest przedstawiana jako humanoidalne stworzenie unoszące się w przezroczystym pojemniku, uderzający element wizualny nieobecny w obu adaptacjach filmowych. Przybycie rodziny na Arrakis ujawnia średniowieczną estetykę, podkreślając miecze, feudalne zwyczaje i obawy ekologiczne. Ekspozycja Lieta Kynesa na destrukcyjną naturę wydobycia przypraw podkreśla tematy środowiskowe.
Rozkład miejska i gwałtowne konfrontacje
Arakeen jest przedstawiany jako miasto zagłębione, podkreślające różniczność klasową i niepokoje społeczne. Scena walki barowej, przypominająca filmy akcji z lat 80., pokazuje wczesną sprawność Paula, odejście od jego stopniowego rozwoju innych adaptacji. Ta scena przedstawia także Stilgara, przywódcę Fremenów, który szybko dekapituje agenta Harkonnen. Skrypt przedstawia następnie zatrucie księcia Leto i kolejną bitwę w fortecy Atreides, zawierającą przemoc graficzną i liczne śmierć.
Escape pustyni i spotykają się Frema
Ucieczka Pawła i Jessiki na pustynię jest przedstawiona z intensywnymi szczegółami, podkreślając fizyczne wyzwania i niebezpieczeństwa środowiskowe. Ich spotkanie z sandwą odzwierciedla adaptację Villeneuve, ale kolejne zdarzenia znacznie się różnią. Ta wersja pomija kazirodczy związek między Paulem a Jessiką, kluczowym punktem sporności z Frankiem Herbertem i Dino de Laurentiis.
Skrypt kończy się ceremonią wody życiowej, surrealistyczną i mistyczną sekwencją z szamanem z trzema piersiami i gigantycznym warstwą. Jessica staje się nową wielebną matką, a Paweł zostaje zaakceptowany przez Frema, ustanawiając scenę dla jego przyszłej roli jako ich przywódcy. Scenariusz kończy się implikacją jazdy Pawła, kluczowej sceny, którą Herbert miał nadzieję zobaczyć w filmie Scotta.
Odważna, niekonwencjonalna wizja
Skrypt Wurlitzera w równym stopniu podkreśla ekologiczne, polityczne i duchowe aspekty wydm . Paweł jest przedstawiany nie jako niechętny bohater, ale jako ambitny przywódca, potencjalnie zapowiedzający swoje przyszłe autorytarne rządy. Choć znacznie odbiega od materiału źródłowego, skrypt oferuje unikalną interpretację, podkreślając konsekwencje środowiskowe wydobycia przypraw i niebezpieczeństwa niezbadanej mocy. Dorosłe tematy i wybory stylistyczne prawdopodobnie przyczyniły się do jego odrzucenia, ale jego odważna wizja stanowi fascynującą alternatywę dla istniejących adaptacji. Nacisk scenariusza na tematy ekologiczne, intrygi polityczne i niebezpieczeństwa charyzmatycznych przywódców pozostaje dziś aktualne, sugerując, że przyszła adaptacja może jeszcze przyjąć jej wyjątkową perspektywę. Dziedzictwo scenariusza obejmuje uderzający projekt HR Giger i wpływ na inne projekty. Chociaż nie była to wydma, którą otrzymaliśmy, oferuje atrakcyjne spojrzenie na to, co mogło być.
