Kiedy reżyser Hugo Martin zaprezentował mantrę dla Doom: The Dark Eges jako „stań i walka” podczas Direct programisty Xboxa, natychmiast mnie urzekło. Takie podejście wyraźnie kontrastuje z Doom Eternal , grą znaną z szybkiej walki mobilnej. Jednak Doom Eternal wprowadził jednego wroga, który ucieleśnił tę filozofię „stań i walkę” - Huncwot. Znany jako jeden z najbardziej kontrowersyjnych wrogów z tej serii, Marauder jest nienawidzony przez wielu jeszcze cenionych przez siebie, w tym ja. Objawienie, że klucz do zagłady: system bojowy Dark Eges polegał na reakcji na jasnozielone światła - podobnie jak pokonanie marudera - podekscytowało moje emocje związane z grą.
Zapewniamy, że ciemne wieki nie blokują cię w frustrujących meczach klatki, podobnie jak te z Marauderem Eternal . Podczas gdy wprowadza Huntera Agaddona, który dzierży kuloodporną tarczę i zapewnia śmiertelny atak kombinacji, esencja trudnych spotkań Eternal jest zintegrowana dla wszystkich wrogów w ciemnych wiekach . Walka w grze została przeprojektowana, udoskonalona i ponowna, osadzając zasady Maraudera w podstawową rozgrywkę. Powoduje to sprytne i angażujące spotkania, bez frustracji.
Marauder w Doom Eternal jest wyjątkowy. Zazwyczaj bitwy Eternal obejmują rzucanie się na areny, przecinając słabszych wrogów, jednocześnie żonglując większymi zagrożeniami. Często opisywana jako gra zarządzająca, Eternal wymaga zarządzania nie tylko zasobami, ale także szybkością, przestrzenią i arsenałem. Marauder zakłóca ten przepływ, wymagając twojej niepodzielnej uwagi. Kiedy się pojawia, szczególnie na większych potyczkach, najlepszą strategią jest unikanie ataków, wyczyszczenie innych wrogów, a następnie konfrontacja z nią.
Huncwot Doom Eternal jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych wrogów w historii FPS. |. Kredyt obrazu: oprogramowanie ID / Bethesda
Stanie nie jest tutaj celem; Chodzi o kontrolowanie pola bitwy z precyzyjnym pozycjonowaniem. Podejdź zbyt blisko, a będziesz musiał uniknąć śmiertelnego wybuchu strzelby, prawie niemożliwego do uniknięcia. Wycofaj się za daleko, a będziesz obrzucony łatwiejszymi pociskami, ale będziesz poza zasięgiem jego wrażliwego huśtawki topora. Kluczem jest sprowokowanie ataku topora, ponieważ jedynym momentem podatności MARudera jest podczas jego nagrywania. Jego tarcza energetyczna pochłania wszelkie strzały, więc musisz znaleźć idealne miejsce do uderzenia, gdy jego oczy migają jasnozielone - krótkie okno do zabójstwa.
Jasne zielone błyski są kluczowe w zagłady: ciemne wieki . Oddając hołd początkowi serii, Demony wprowadzają zapory pocisków przypominające Bullet Hell Games. Wśród nich są specjalne zielone pociski, które można sparować za pomocą nowej tarczy Zagłady Slayera, odsyłając je z powrotem do ich źródła. Początkowo służy to jako taktyka obronna, ale później, wraz z odblokowaniem systemu Rune System tarczy, Parrying staje się silnym narzędziem ofensywnym, oszałamiającymi wrogami z piorunem lub wyzwalającym armatę automatycznego ukierunkowanego na ramię.
Twoja podróż przez pola bitew Dark Ages staje się serią skupionych, jeden na jednego z różnymi potężnymi demonami. Podczas gdy przetrwanie nie zależy wyłącznie od reakcji na te zielone światła, opanowanie runi tarczy przekształca parryjnie w krytyczną część twojego arsenału. Wtchanie tego w strategię bojową ujawnia podobieństwa między mechaniką Parry Eges a Eternal 's Battles Marauder. Musisz znaleźć optymalną odległość, ponieważ demony nie zwalniają pocisków z bliska i ustawić się, aby złapać zielone kule, kiedy się pojawią. Szybkie reakcje są niezbędne do wykonania parry, wymagając pełnej uwagi i przekształcając każdą walkę w strategiczny scenariusz stojaka i walki.
Jedną z głównych krytyków Manudera było jego zakłócenie przepływu zagłady Eternala . Nie można było to walczyć przy użyciu zwykłych taktyk, które podbiły inne wyzwania, dlatego właśnie go uwielbiałem - wymusiło inne podejście w grze, która już złamała wiele konwencji strzelców. Eternal zażądał innowacyjnego myślenia o zasobach, broni i walce, a Manuder dodatkowo zakwestionował te nowe zasady.
Łowca Agaddona może być najbardziej wrogiem przypominającym maruder w ciemnych wiekach, ale każdy demon ma trochę najbardziej przerażającego wroga Eternal. |. Kredyt obrazu: oprogramowanie ID / Bethesda
DOOM: The Dark Ages dotyczy tego problemu, włączając różnorodne „tańce” w szerszej strategii bitwy. Każdy główny typ wroga ma swój unikalny zielony pocisk lub atak w zwarciu, wymagający dostosowania podejścia do każdego spotkania. Na przykład Mancubus strzela na „ogrodzenia” energii z zielonymi „filarami” na każdym końcu, wymagając ruchu po stronie ich, aby je parować. Pochwa wprowadza salwę śmiertelnych sfer, zmuszając Cię do sprintu, aby oderwać odpowiednie wiersze. Revenant uważnie naśladuje Maraudera, pozostając niewrażliwy, dopóki nie sparkujesz jednej z jego zielonych czaszek wystrzelonych na naprzemienne wzory z wyrzutni ramion.
Ponieważ każdy demon wymaga innego podejścia, nowi wrogowie nie czują się wstrząsający. Agaddon Hunter i Komodo mogą stanowić trudność z ich agresywnymi kombinacją w zwarciu, ale zanim się pojawią, jesteś już przyzwyczajony do dostosowania ruchów i reakcji. Nie było tak w przypadku Maraudera w Eternal , gdzie rozgrywka koncentrowała się na dopasowaniu właściwej broni do właściwego wroga, a nie na pozycjonowaniu i taktyce oparte na reakcji potrzebne do jej pokonania.
Problem Maraudera nigdy nie był jego projekt, ale nieoczekiwany charakter łamiący zasady. DOOM: The Dark Ages przygotowuje Cię do podobnych wyzwań, czyniąc mechanikę opartą na reakcji integralną częścią całego doświadczenia w grze, a nie nagłe zaskoczenie. Podczas gdy ta zmiana sprawia, że wyzwanie jest mniej intensywne - okno Parry jest bardziej wybaczające niż miga oka Maraudera - podstawowa koncepcja synchronizacji z wrogiem, czekającą na idealną chwilę i uderzanie, gdy światło zmienia zielone, pozostaje centralne dla każdej bitwy. DOOM: The Dark Ages oferuje świeże spojrzenie na te pomysły, ale pozostają one wyraźnie rozpoznawalne. Stoisz i walczysz.
